ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ; ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ;

Ιδρώνουν τα χέρια μου
το πρόσωπο καίει
το κορμί μου τραντάζεται
το μυαλό παραπαίει.

Η καρδιά μου τρελαίνεται
ο αέρας δεν φτάνει
τα νεύρα τεντώνονται
το στομάχι με πιάνει.

Αν δεν ήτανε Έρωτας
θα ήτανε Φόβος,
ηδονών οι χαρές
αν δεν ήτανε στρές.

Κλείνω τα μάτια μου
τ’ αυτιά μου βουλώνω
μα οι σκέψεις περνούν
και τον ήχο βιώνω.

Αναπνέω την ύπαρξη
και ο νους ησυχάζει
το νέκταρ σαν γεύομαι
η ζωή μου αλλάζει

Αν δεν ήταν Αγάπη
Θα ήτανε Μίσος
του Όλου Συνείδηση
αν δεν ήτανε Σύγχυση