Στέκομαι όρθιος

Οι άνθρωποι είναι σαν τ’ αστέρια που παρατηρεί κανείς στον ουρανό, μιαν ασέληνη νύχτα.
Μοιάζουν να βρίσκονται τόσο κοντά το ένα με το άλλο κι όμως στην πραγματικότητα, απέχουν μεταξύ τους έτη φωτός…

Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που υπάρχει ανάμεσα τους δεν είναι τίποτα άλλο από το κενό. Το απέραντο κενό…

Στέκομαι όρθιος, εδώ, στην εσχατιά του σύμπαντος και νιώθω καλά που τα συνειδητοποιώ όλα αυτά, χωρίς να τρέχω να κρυφτώ κάτω από το φουστάνι της μάνας μου ή να ψάχνω για παρηγορία μέσω της θρησκείας, που είναι το ίδιο πράγμα…