manosnikol, Μάνος Νικολουδάκης, Manos Nikoloudakis

ποίηση, διήγημα, στίχοι, σκέψεις, χωριό, Κρήτη, Χώνος, Νικολουδάκης Μάνος, Μυλοπόταμος, Θεσσαλονίκη, Πανόραμα, μαντινάδες

Κυριακή, Μαρτίου 17, 2019

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΜΝΗΜΕΣ 1

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΜΝΗΜΕΣ 1
Στα χίλια εννιακόσια εξήντα εννιά. Ετών 10. Πρώτη φορά.
Φεύγει (το ρήμα εμπεριέχει πόνο) από το χωριό. Πρώτη φορά.
Χώρα. Λιμάνι. Τεράαααστιο καράβι. Πρώτη φορά.
Νύχτα. Στη μέση του πελάγου. Τα φώτα του πλοίου. Κύμα βαθύ μπλέ! Πιο κει η μαύρη άβυσσος. Πρώτη φορά!
Σαλόνι τρίτης θέσης. Τζουμπόξ. Δεμένο σ΄ ένα στύλο με αλυσίδα. Να μην το πάρει το κύμα. Πέντε φαντάροι με χακί στολές και δίκοχα. Ένας βάζει το κέρμα στη σχισμή. Πατάει τα κουμπιά. Η-10. (ήττα δέκα, πως το ‘ξερε άραγε; Περί της πρωθύστερης ήττας του δεκάχρονου ομιλώ). Πρώτη φορά.
Αρχίζει να ξεχύνεται μια μελωδία μέχρι μέσα, βαθιά στα σπλάχνα του. Άγνωστες λέξεις. Απροσκάλεστη, Επίσημη, Αγαπημένη. Πρώτη φορά. Τ’ άσπρο σου χέρι…(όχι πρώτη φορά..)
Ο φαντάρος αρχίζει να χορεύει. Αργά. Τελετουργικά. Με το κεφάλι προς τα πάνω, σε θέση «άνω σχώμεν» και τα χέρια σε έκταση σαν να ήθελε να αγκαλιάσει τον Σύμπαν-Κόσμο.. Οι άλλοι τέσσερις γονατίζουν σοβαροί και κτυπούν παλαμάκια, με την ίδια ευλάβεια που γονάτιζαν οι γυναίκες στην εκκλησία, μπροστά στα άχραντα μυστήρια. (Κάποια χρόνια αργότερα, έμαθε πως οι φαντάροι αυτοί, είχαν αποδράσει από ένα πίνακα του Τσαρούχη…)
Κι η μουσική; Είναι τόσο απαλή. Έχει μια μελαγχολία. Μια λέξη που δεν ήξερε. Μα την ένιωσε. Πρώτη φορά…(που να ξέρει πως στα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα την ένιωθε πλειστάκις..)

Υ.Γ.1 Επίσημη αγαπημένη. Στίχοι: Ελένη Λιάκου Μουσική, τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Υ.Γ.2 Ακούστε το τραγούδι σε λούπα, τουλάχιστον τρεις φορές, συνεχόμενα. Ίσως τότε,  αν αφεθείτε, σας συνεπάρει τόσο, που αυτό το «οοοο!!!» από την λέξη αληθινό, όπως την τραγουδά ο Σερ,  σας μεταφέρει στην αθωότητα του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος, μετά από καιρό… για Πρώτη φορά…
9-3-2019 

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

Free Blog Counter