manosnikol, Μάνος Νικολουδάκης, Manos Nikoloudakis

ποίηση, διήγημα, στίχοι, σκέψεις, χωριό, Κρήτη, Χώνος, Νικολουδάκης Μάνος, Μυλοπόταμος, Θεσσαλονίκη, Πανόραμα, μαντινάδες

Δευτέρα, Αυγούστου 04, 2014

Τρεις μαχαιριές από κοφτερό λεπίδι

Ψηλά. Χαμηλά. Έρεβος. Πέφτω. Πετώ. Ανιών. Προσπάθεια. Ζάλη. Τα νύχια σκίζουν τα μάγουλα. Ζωή. Θάνατος, θάνατος, θάνατος. Λέει, να ελπίζω. Σε τι; Όλα είναι αέρας…

Σώμα. Εγώ. Κι αυτό, το σώμα. Τόσο σοφό. Του τρελού μυαλού, όλα τα υπομένει. Όλα τα υποφέρει. Παλλόμενο χώμα. Μάτια που κλείνουν. Μηχανή απολαύσεων. Και πόνου…

Μουσική. Αχ, μουσική. Ταξίδι. Ευαισθησία. Ήχοι. Οι φθόγγοι της ακοής. Ζωοποιοί. Χειμαρρώδεις. Και στο τέλος η αγία Λύπη. Πάντα ήμουν με τους αδύναμους. Πως αλλιώς Μάνα…

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

Free Blog Counter