65

Γεωμετρώ την καρδιά μου και την βρίσκω ότι «έστιν καλώς». Επιλύω τα προβλήματα μου όχι δια της ατόπου αλλά με την ευθεία μέθοδο της παράδοσης και της άφεσης (Surrender / Let go).

Μου πήρε χρόνια και πολύ προσπάθεια για να καταλάβω ότι δεν χρειαζόταν όλος αυτός ο κόπος για να βρεθώ στο «Τώρα».

Μήπως ξεπέρασα τους πολλούς φόβους μου και τις ανασφάλειες; Ούτε κατά διάνοια.

Έμαθα όμως να μαθαίνω κάθε μέρα, πως δεν λύνονται έτσι κι αλλιώς. Μόνο η διαφυγή μέσα από την κοσμική σκουληκότρυπα (wormhole) οδηγεί στο Σύμπαν της Συνείδησης όπου συνυπάρχει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα. Σ’ αυτό το άχρονο κενό υπάρχει μακαριότητα.

Πως το κάνω; Παρατηρώντας τό «Τώρα». Τα καταφέρνω; Σχεδόν ποτέ. Αλλά αυτό το σχεδόν αφήνει μια χαραμάδα αρκετή για να υποψιαστείς τι κρύβεται στην άλλη πλευρά.

Σ’ αυτό το μοναχικό ταξίδι, κουβαλώ στο δισάκι μου δυο όπλα που με βοηθούν να διαβώ πάνω από τα ποτάμια του θυμού και του φόβου μου: Την Συγχώρεση και την Ευγνωμοσύνη. Με την πρώτη δεν τα πάω ακόμη καλά.( γιατί δεν συγχώρησα ακόμη τον εαυτό μου άρα πως να συγχωρήσω τους άλλους; ). Με την δεύτερη κάπως καλύτερα.

Κάπου ενδόμυχα το ξέρω: Αξίζει να προσπαθείς να γίνεις αυτό που είσαι ήδη από πάντα. Αξίζει το στιγμιαίο συνειδητό «κοίταγμα» του Όλου.

Σας αγαπώ μόνο αγαπώντας με. Γιατί «Είμαι Αυτός που Είμαι». Όπως κι εσείς άλλωστε…

Φιλιά.

Υ.Γ. Άλλα ξεκίνησα να γράψω-πιο συναισθηματικά, πιο αγαπησιάρικα μιας που "κλείνω" σήμερα 65 περιστροφές γύρω από τον φωτοδότη Ήλιο κι αλλού ξετέλεψα. Ίσως γιατί ο εντός μου Παρατηρητής, έχει το πάνω χέρι, πλέον..

28-01-2024 Μ.Ν.