Τα κερκέλια

Πόσο μ’ αρέσει να γροικώ

τσι γέρους να δηγούνται

για τσι παλαιινούς καιρούς απού ‘τανε κοπέλια

κι είχαν την φτώχεια αδερφή

την πείνα να τσι τρώει

και το πηγάιδι αδειανό, σαν τους κεντούσε η δίψα..

Μα κάτω δε το βάλανε

και σέρνοντας τ’ αλέτρι

κάναν τα όρη σώπατα, τη μαύρη γης ν’ ανθίσει

κι απόκιας πήραν το σφυρί

σπάσανε τα χαράκια

και κτίσανε το σπίτι ντως και κάνανε κοπέλια..

Κι εδά απού ‘ρθε ο καιρός

κι ο Ήλιος βασιλεύγει

τα ασημένια  τ’ Ουρανού, κτυπούνε τα κερκέλια

όχι να ζητιανέψουνε

μόνο πως ανημένουν

να τως ανοίξει ο Χάροντας, να τσι προϋπαντήσει..

Μάνος Νικολουδάκης 18-01-2020

γροικώ = ακούω

κεντούσε = έκαιγε

σώπατο = ίσωμα

απόκιας = ύστερα, μετά

χαράκια = μεγάλες πέτρες

κερκέλι =χειρολαβή πόρτας, κρίκος

ανημένουν= περιμένουν